Özgün Adı: Extraordinary Means
Yazar: Robyn Schneider
Yayınevi: Pegasus
Çeviren: Özge Nur Küskün
Türü: Genç Yetişkin
Sayfa Sayısı: 335
Goodreads Puanı: 4.0
Benim Puanım: 4/5
EN ÖLÜMCÜL VİRÜS BİLE
UMUT VE AŞK KARŞISINDA YENİK DÜŞER.
ÇÜNKÜ İKİNCİ ŞANSLAR BUNU GEREKTİRİR...
Lane çocukluğundan tanıdığı utangaç ve yalnız Sadie'yle Latham'da karşılaştığında, belalı bir arkadaş grubuna katılmış olan genç kızın esprili, korkusuz ve son derece ilgi çekici bir karaktere büründüğünü şaşkınlıkla fark eder. Zaman geçtikçe Lane de Sadie'nin grubunun bir parçası haline gelir. İki genç sonunda hastalıklarının aslında sadece bir başlangıç olduğunu; hastalığın insanın gerçek kişiliğini belirlemediğini ve aşkın, onun ilacı olduğunu keşfedecektir.
"Yaşam, ölüm, korku ve ikinci şanslar üzerine yazılmış bu roman, zekice espriler, mütevazı bir mizah ve dikkat çekici karakterleriyle, kitap rafında durduğu gibi durmayacak."
-VOYA-
Benim Yorumum
Yazarın okuduğum ikinci kitabı ve ilk okuduğum Her Şeyin Başlangıcı kitabından daha iyi olduğunu düşünüyorum. Belki kurgu olarak daha farklı olduğu için olabilir. Kitabın konusu arka kapağında yani tanıtımında bence yeteri kadar iyi bir şekilde anlatılmış bu yüzden bunu es geçiyorum.
Kitabı sevdim. Akıcı ve güzel bir dili vardı ve okurken keyif aldığım kitaplardan biri oldu benim için. Duygusal anlamda da iyi ve sonu daha farklı hayal ediyorum ama bu da fena olmamış ki zaten kitabın içinde bazı alıntılarla ipucu verilmiş diye düşünüyorum.
"Sadece Marina, hikayenin içinde vombatlar ve zeplinlerin de yer aldığı uydurma bir versiyonu da olsa, ikimizin Lizzie ve Bay Darcy olduğumuzu düşünerek yanıldığı için kızgındım. Çünkü geçen seneden bu yana emin olduğum bir tek şey varsa o da Latham'da aşk hikayelerinin hep aynı biçinde sona erdiğiydi: Mutlaka biri geride kalıyordu."
– sf: 145
Kitaptaki karakterleri sevdim. Aralarındaki diyaloglar çok sevimliydi. Kitap gerçekçi ve samimiydi ve bu güzeldi fakat daha farklı bir son hayal etmediğimi söyleyemem. Çünkü yani neden olmasındı ki yani böyle de bitmemeliydi hala aklıma gelince hüzün veriyor. Eh duygusal veya dram türündeki kitapların böyle pis bir huyu var hele bir de hastalık konulu ise. Her aklınıza geldiğinde farklı bir son hayal etmenizi sağlayan, içinizde ukte bırakan kötü bir huy ki bu özellikle çok sevdiğiniz bir karakter için olunca vay halinize 😟
Ve kitabın kapağı çok tatlı, iç kapak tasarımı da dışı gibi çok güzel. Keyifli bir kitaptı ve okuyacak olanlara bir tavsiye sakın bu tür kitaplarda hüzünlü şarkılar dinlemeyin işleri daha kötü yapıyor 🙈
Kitabı sevdim. Akıcı ve güzel bir dili vardı ve okurken keyif aldığım kitaplardan biri oldu benim için. Duygusal anlamda da iyi ve sonu daha farklı hayal ediyorum ama bu da fena olmamış ki zaten kitabın içinde bazı alıntılarla ipucu verilmiş diye düşünüyorum.
"Sadece Marina, hikayenin içinde vombatlar ve zeplinlerin de yer aldığı uydurma bir versiyonu da olsa, ikimizin Lizzie ve Bay Darcy olduğumuzu düşünerek yanıldığı için kızgındım. Çünkü geçen seneden bu yana emin olduğum bir tek şey varsa o da Latham'da aşk hikayelerinin hep aynı biçinde sona erdiğiydi: Mutlaka biri geride kalıyordu."
– sf: 145
Ve kitabın kapağı çok tatlı, iç kapak tasarımı da dışı gibi çok güzel. Keyifli bir kitaptı ve okuyacak olanlara bir tavsiye sakın bu tür kitaplarda hüzünlü şarkılar dinlemeyin işleri daha kötü yapıyor 🙈
Yazımı okuduğunuz için her birinize teşekkür ederim 💓
Keyifli ve bol mutlu güzel günler 😇
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder